پذیرفته شده برای پوستر

¹علیرضا چگنی ؛ ²کریم قربانی؛ ³بهروز یاراحمدی؛ ⁴محسن محمدی ساعی

¹پردیس تحفیفات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی بروجرد

²عضو هیأت علمی بخش تحقیقات علوم دامی

³681981643

⁴محقق مرکز تحقیقات کشاورزی لرستان

خشکسالی جزء بلایای طبیعی نامحسوس است وحاصل کمبودبارش درطی یک دوره ممتدزمانی معمولاً یک فصل یا بیشتر می باشد.این کمبود منجر به نقصان آب برای برخی فعالیتها،گروھا و یا یک بخش زیست محیطی میشود، عدم کفایت رطویت برای رشد گیاه راخشکسالی کشاورزی میگویند(کریمی، 1396). زمانی که خشکسالی آغاز میشود ، بخش کشاورزی بدلیل وابستگی بیش از حد به ذخیره رطوبتی خاک ، معمولاً نخستین بخشی است که تحت تأثیر قرار می گیرد.طی دورهای ممتد خشکی،چنانچه کمبود بارش ادامه یابد، رطوبت خاک به سرعت تخلیه میشود تاثیرخشکسالی بردامداری سنتی که ازمراتع بویژه مراتع بهاره و تابستانی تغذیه میکند بیشتراست تا بر دامداری صنعتی. بر اثر خشکسالی و کمبود و تا نبود آب و علوفه کافی مسائل متعددی پیش می آید که منجر به لاغر شدن دامها و نامرغوب شدن پشم و پوست و گوشت و غیره می شود. توان شیردهی و سرانجام غیر اقتصادی شدن نگهداری دام براثر عوامل نامساعد که دامدار مجبور به دل کندن از دام یعنی منبع درآمد ومایه حیات زندگی خود می شود علاوه برآثار خشکسالی بر مراتع این آثار زیان بار بربیماری های دام وطیور و اثرات اقتصادی و اجتماعی زیر بخش کشاورزی نیز خود را جلوه گر می سازد اگر دامی در مرحله ای از رشد بر اثر خشکسالی دچار فقر غذایی شود از سرعت رشد آن کاسته می شود و چنانچه بعد از سپری شدن این مرحله مجدداً با جیره کافی تغذیه گردد سرعت رشد آن بیش از دامی خواهد بود که به طور یکنواخت از جیره متعادلی برخوردار بوده است.

خشکسالی؛ رشد جبرانی؛ محدودیت غذایی؛ تغذیه مجدد