پذیرفته شده برای پوستر

کد مقاله : 1077-DROUGHTCON (R1)

¹دانشجوی دکتری- علوم و مهندسی آبخیزداری

²عضو هیأت علمی بخش تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری

تغییر اقلیم بعنوان یکی از چالش‌های جهانی با اثرات نامطلوب و طولانی‌مدت ازجمله افزایش گازهای گلخانه‌ای و به تبع آن افزایش دما و بروز خشکسالی‌ها، محدودیتی برای توسعه پایدار می‌باشد. توسعه پایدار از کلیدهای اساسی کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای است که برای دست‌یابی به آن توجه به پدیده تغییر اقلیم ضروریست. چنین شاخص‌هایی ممکن است اطلاعات عمومی از وضعیت اقلیم جهانی بدهند، ولی فاقد معیاری برای ارزیابی سیاست دولت درمورد اقلیم برای مردم هستند. مقاله حاضر به بحث درمورد مفهوم توسعه پایدار، تغییر اقلیم و تاثیرات متقابل این دو بریکدیگر می‌پردازد که در این بررسی، اصول کانت، بعنوان مبحث اصلی، معیاری برای سیاست اقلیم پیشنهاد می‌شود. معیار این است که هردولتی باید بر اساس یک قرارداد جهانی، بر تغییرات اقلیمی، در محلی که تغییر اقلیم رخ داده، عمل کند. این موضوع هر دولتی را ملزم به انجام تمام پروژه‌های کاهش گاز گلخانه‌ای (و درنتیجه کنترل افزایش دما)، به زیر هزینه متوسط و حفظ انتشار گازهای گلخانه‌ای خود می‌نماید. با توجه به اثر تغییر اقلیم بر منابع آبی کشور که بصورت خشکسالی نمود پیدا کرده، برنامه‌ریزی برای کنترل افزایش گازهای گلخانه‌ای ضروریست. قراردادی بهتر، تعهد معتبری برای کمک به حل مشکل جهانی اقلیم نیست. با برنامه‌ریزی به منظور کنترل تولید گازهای گلخانه‌ای و تلاش برای عدم افزایش آن (و در صورت ایده‌آل، کاهش این گازها)، با همکاری هر دو بخش پژوهش و اجرا، میتوان از روند رو به رشد تغییر اقلیم در جهت منفی، که در ایران بصورت کمبود منابع آبی و خشکسالی نمود پیدا کرده است، جلوگیری به عمل آورد.

اقلیم؛ کانت؛ توسعه؛ پایدار؛ خشکسالی