مدیریت ریسک خشکسالی در مصرف آب شهری مشهد
پذیرفته شده برای پوستر
کد مقاله : 1096-DROUGHTCON
نویسندگان
1امامت 31، پلاک 76
2کارشناسی ارشد مهندسی منابع آب، مسئول تحقیق و توسعه شرکت مشاور هیدروپی میراب شمس
3کارشناسی ارشد عمران،کارشناس گروه عمران شرکت آب و فاضلاب مشهد
4کارشناسی ارشد مهندسی منابع آب، کارشناس تحقیقات شرکت آب و فاضلاب مشهد
5دانشجوی دکتری برنامه‌ریزی شهری، رئیس گروه تحقیقات شرکت آب و فاضلاب مشهد
چکیده
حرکت از مدیریت بحران به مدیریت ریسک امری ضروری است و اقدامات پیشگیرانه برای کاهش ریسک خشکسالی در بلندمدت می‌توانند به شناسایی مشکلات مربوط به تخریب محیط زیست و درک بهتر اثرات تغییر اقلیم و نحوه برخورد با آنها کمک نمایند. بنابراین راه برون‌رفت از بحران کنونی آب در شهر مشهد باید با رویکرد به سیاست‌های توسعه پایدار مبتنی بر مدیریت ریسک انتخاب شود. پژوهش حاضر، به بیان بخشی از نتایج طرح پژوهشی در خصوص ارائه راهکارهای اجرایی بهینه سازی مصرف شهری در جهت مدیریت ریسک با خشکسالی، و اولویت بندی این راهکارها با استفاده از تکنیک تحلیل سلسله مراتبی و الگوریتم تاپسیس می‌پردازد. در این راستا راهکارهای پیشنهادی مدیریت ریسک خشکسالی شامل پنج دسته اصلی راهکارهای نهادی و زیرساختی، فنی، قانونی، اجتماعی و فرهنگی و آموزشی مورد بررسی قرار گرفت. پس از انجام تحلیل‌ها، ضمن تأکید بر یکسانی نتایج تحلیل سلسله مراتبی و الگوریتم تاپسیس، اجرای راهکارهای مدیریت ریسک خشکسالی ارائه‌شده در کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت، به‌ترتیب اولویت به راهکارهای «آموزشی»، «نهادی و زیرساختی»، «فنی»، «اجتماعی و فرهنگی» و «قانونی» اختصاص داده می‌شود. با توجه به اینکه کارشناسان آموزش را مهم‌ترین اولویت و در جایگاه بالاتر از راهکارهای فنی دانسته اند، به نظر می-رسد توجه به سیاست‌های آموزشی خصوصاً آموزش کودکان و بانوان در کنار اصلاح زیرساخت‌ها و مسائل فنی می‌تواند نقش مؤثری در مصرف بهینه منابع آب داشته باشد. همچنین با توجه به اینکه راهکارهای قانونی در جایگاه انتهایی قرار گرفته، بهتر است اجرای راهکارهای مدیریت ریسک خشکسالی مردم محور و بدون دخالت مستقیم دولت باشد.
کلیدواژه ها