عملیات آبخوانداری گزینه‌ای مناسب جهت مقابله با بیابان‌زایی ( مطالعه موردی: پوشش گیاهی حوضه آبخیز کوهدشت لرستان)
پذیرفته شده برای پوستر
کد مقاله : 1133-DROUGHTCON (R1)
نویسندگان
1عضو هیأت علمی- بخش تحقیقات منابع طبیعی
2مرکز تحقیقات لرستان
3استاد یار بخش تحقیقات منابع طیبعی مرکز
4محقق بخش تحقیقات منابع طبیعی مرکز
چکیده
اجرای طرح‌های آبخوانداری و پخش سیلاب بر اساس اهداف متفاوتی انجام می‌گیرند یکی از این اهداف افزایش تولید و احیاء پوشش گیاهی متاثر از افزایش میزان رطوبت خاک در این عرصه‌ها می‌باشد. هدف از این پژوهش با توجه به اهمیت و جایگاه عملیات آبخوانداری و نقش آن در احیاء و اصلاح مراتع بعنوان یکی از تکنولوژی های مورد استفاده جهت جلوگیری از روند بیابان زایی و احیاء پوشش گیاهی، است.این تحقیق در عرصه پخش سیلاب کوهدشت و مراتع مجاور آن با بکارگیری پلات‌های یک مترمربعی با استفاده از روش سیستماتیک تصادفی و بررسی پارامترهای تاج پوشش گیاهان مرتعی، تولید علوفه در سطح پلات‌ها و روش قطع و توزین در درون پلات‌ها به تفکیک گونه و کلاس‌های خوشخوراکی به منظور برآورد تولید و بهره‌گیری از روش پیمایشی برای تهیه لیست فلورستیک و تنوع گونه‌ای و تکرار همین عملیات در عرصه شاهد به منظور مقایسه و بررسی اثر عملیات آبخوانداری بر پوشش گیاهی انجام شده است.عملیات آبخوانداری باعث افزایش تولید علوفه عرصه پخش سیلاب حدود 3/2 برابر در مقایسه با عرصه شاهد شده است. همچنین اجرای پخش سیلاب باعث تغییر ترکیب گیاهی و ظهور و افزایش گیاهان خوشخوراک و کلاس I ،کاهش گونه‌های غیرخوشخوراک کلاس III و II نسبت به گیاهان کلاس I در عرصه پخش سیلاب شده است. وضعیت مرتع از متوسط در عرصه شاهد به خوب در عرصه پخش سیلابارتقاء یافته و گرایش مرتع مثبت و پیش‌رونده برآورد شده است. عملیات آبخوانداری موجب افزایش مقادیر A.U.M و ظرفیت چرایی در عرصه پخش سیلاب معادل3 برابر عرصه شاهد شده است.
کلیدواژه ها