بررسی تحمل به خشکی در ژنوتیپهای باقلا (Vicia faba L.) تحت شرایط نرمال و تنش خشکی
پذیرفته شده برای پوستر
کد مقاله : 1197-DROUGHTCON
نویسندگان
1.....
2مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی بروجرد.پردیس تحقیقات کشاورزی بروجرد
3لرستان - الیگودرز خیابان مدرس کوچه شهید میرزاقلی شمعگانی پلاک8
چکیده
چکیده
بهمنظور بررسی تنوع ژنتیکی ژنوتیپهای باقلا و ارزیابی شاخصهای تحمل به تنش خشکی، آزمایشی با 16 ژنوتیپ در قالب طرح کرتهای خرد شده با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بروجرد به مدت 1 سال انجام شد. آبیاری بهعنوان عامل اصلی، شامل سطوح نرمال و تنش خشکی و ژنوتیپ بهعنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. بر اساس نتایج تجزیه رگرسیون در شرایط تنش 3/99 درصد از تغییرات عملکرد به وسیله صفات شاخص برداشت، وزن خشک بوته، ارتفاع، وزن صد دانه و تعداد روز تا گلدهی توجیه شد. در شرایط تنش نشان داد که صفات شاخص برداشت، وزن خشک بوته، ارتفاع بوته، وزن 100 دانه و تعداد روز تا گلدهی به ترتیب وارد مدل شده و در مجموع 3/99 درصد از تغییرات عملکرد دانه تک بوته را توجیه می کنند. براساس استراتژی قطع دندروگرام در سطحی که اختلاف بین سطوح گروهبندی زیاد باشد، انجام گرفت. در این روش ژنوتیپها با برش دندروگرام در سه کلاستر قرار گرفتند. کلاستر 1: شامل ژنوتیپهای 1202، 12223، 1208، 1210، 1221 و 1203 بود؛ که از نظر شاخصهای تحمل به خشکی در حد متوسطی قرار دارند. کلاستر 2: شامل ژنوتیپ خرم آباد بود؛ که از نظر اکثر شاخصهای تحمل به خشکی در حد بالایی قرار داشت. کلاستر 3: شامل ژنوتیپهای 1218، 1219، 1204، 1216، 1206، 1209، 1225، 1214 و 1224 بود؛ که از نظر اکثر شاخصهای تحمل به خشکی در حد نسبتاً پایینی بود.
بهمنظور بررسی تنوع ژنتیکی ژنوتیپهای باقلا و ارزیابی شاخصهای تحمل به تنش خشکی، آزمایشی با 16 ژنوتیپ در قالب طرح کرتهای خرد شده با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بروجرد به مدت 1 سال انجام شد. آبیاری بهعنوان عامل اصلی، شامل سطوح نرمال و تنش خشکی و ژنوتیپ بهعنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. بر اساس نتایج تجزیه رگرسیون در شرایط تنش 3/99 درصد از تغییرات عملکرد به وسیله صفات شاخص برداشت، وزن خشک بوته، ارتفاع، وزن صد دانه و تعداد روز تا گلدهی توجیه شد. در شرایط تنش نشان داد که صفات شاخص برداشت، وزن خشک بوته، ارتفاع بوته، وزن 100 دانه و تعداد روز تا گلدهی به ترتیب وارد مدل شده و در مجموع 3/99 درصد از تغییرات عملکرد دانه تک بوته را توجیه می کنند. براساس استراتژی قطع دندروگرام در سطحی که اختلاف بین سطوح گروهبندی زیاد باشد، انجام گرفت. در این روش ژنوتیپها با برش دندروگرام در سه کلاستر قرار گرفتند. کلاستر 1: شامل ژنوتیپهای 1202، 12223، 1208، 1210، 1221 و 1203 بود؛ که از نظر شاخصهای تحمل به خشکی در حد متوسطی قرار دارند. کلاستر 2: شامل ژنوتیپ خرم آباد بود؛ که از نظر اکثر شاخصهای تحمل به خشکی در حد بالایی قرار داشت. کلاستر 3: شامل ژنوتیپهای 1218، 1219، 1204، 1216، 1206، 1209، 1225، 1214 و 1224 بود؛ که از نظر اکثر شاخصهای تحمل به خشکی در حد نسبتاً پایینی بود.
کلیدواژه ها